Uzależnienie to przeważnie czynność która zajmuje większą część naszego życia, można je również określić jako nawyk. Jeżeli coś robimy często, to nasz organizm programuje to jako niezbędne, coś co jest nam potrzebne. Uzależnieni od porażki - ,,Jeżeli mam negatywne myśli, jak mogę mieć pozytywne życie."

Człowiek który tysiąc razy wmawia sobie, że mu się nie uda, stawia się przed faktem dokonanym. To tak jak w ringu, nie wygrywa szybszy, nie wygrywa silniejszy, wygrywa ten który bardziej tego chce, jeżeli wychodzisz z przekonaniem, iż mógłbyś umrzeć, to dopiero zaczynasz żyć. Nie ma sensu robić czegoś byleby tylko to robić, artysta musi być dumny ze swojego dzieła, zostaliśmy stworzeni, żeby nas podziwiano, nie po to, żebyśmy to My podziwiali, zamknięci w ciasnym pomieszczeniu oglądając niesamowity świat, nie mając odwagi niczego dokonać w przekonaniu, że nie mamy takich możliwości. Wplątujemy się w spirale uzależnień, bo przecież, skoro większa część naszego życia to bezczynność, to jak mamy wyodrębnić to w pozytywnym kierunku nie robiąc nic? Brniemy złą ścieżką, każdy zły nawyk napędza kolejne gorsze, zatracamy się, nasza wartość spada, a wymówek, że zmiana drogi na lepszą jest niekorzystna, bywa więcej niż tych które nas napędzają, jak można siebie zmotywować z tak denną wartością swojej osoby? Ktoś kto walczy o to aby być na szczycie, cierpi, walczy z przeciwnościami losu, z innymi ludźmi, i to cholernie demotywuje, boli, ale czy osoba uboga, z zatraconą wartością swojej osoby cierpi mniej? Już cierpisz już Cię boli ..weź za to nagrodę. 

Dlatego jest nam trudno zrobić pierwszy krok, ponieważ jesteśmy świadomi tego, że to krok odrywający nas od poprzedniego życia, niby na lepsze, ale NOWE, a zazwyczaj wszystko co nowe staje się fajne dopiero po realizacji. Tak samo jest z papierosami, tak samo jest w związkach, odrywając się od tego, zmieniamy duży element swojego życia,  więc świadomym faktem jest to iż będzie cholernie bolało, ale tylko do pewnego momentu. Później pojawi się duma.


na zdjęciu : Błażej Lutka